Poradnik podróżnika

Dlaczego warto jechać do Azji?

Azja Wschodnia, jej kultura, obyczaje czy sposób bycia mieszkańców w oczywisty sposób różnią się od tych, które znamy z zachodniego świata. Dla wielu podróżników właśnie te różnice sprawiają, że jest to tak ciekawy i porywający kierunek wakacyjnych podróży.

 

Nie uogólniając – mieszkańcy Wschodniej Azji nie są specjalnie ekspresyjni w pierwszych kontaktach (próżno tam szukać cech hiszpańskiego czy włoskiego temperamentu), za to z pewnością jest w nich duża doza życzliwości i przyjaźni, z reguły chętnie służą pomocą, również bezinteresownie.

 

Na ustach Wietnamczyków czy Kambodżan często gości uśmiech – choć trzeba pamiętać, że nie zawsze oznacza on zadowolenie! Nie uciekają oni też od kontaktów z turystami i mimo częstych barier językowych, są chętni do różnorakich prób międzyludzkiej komunikacji. Zachowania i zwyczaje ludzi z krajów tego zakątka świata różnią się również pomiędzy sobą, a my postaramy się przekazać Wam kilka przydatnych informacji, o których warto pamiętać podróżując po Azji oraz jak się do tych podróży dobrze przygotować.

Tajlandia – zwana często „Krainą Uśmiechu” – leży w południowo-wschodniej Azji. Graniczy z Laosem, Kambodżą, Malezją i z Mjanmą (Birmą). Jej stolicą jest Bangkok. 

Tajlandia to kierunek, który cieszy się bardzo dużą popularnością. Piękne plaże, zapierające dech w piersiach krajobrazy, majestatyczna przyroda, piękne białe plaże, bogato zdobione świątynie – warto zobaczyć to na własne oczy. Dla tych bardziej aktywnych to doskonałe warunki do uprawiania wspinaczki skałkowej i sportów wodnych.

Pora deszczowa trwa od czerwca do października, jednak największe opady występują w sierpniu i we wrześniu (rzadko się zdarza aby padało cały czas). Pora deszczowa to jednak idealny czas na wyjazd dla osób, które nie lubią tłumów turystów 😊.  

Jednak na południowo-zachodnim wybrzeżu Zatoki Tajlandzkiej (np. Ko Samui) największych opadów powinniśmy spodziewać się między październikiem a styczniem, a gdy w całym kraju panuje pora deszczowa, tu zaznamy najwięcej słońca.

 

Miejsca, które warto zobaczyć to:

– Miasto Aniołów (Bangkok)

– Piękne plaże (Phuket, Hua Hin, Khao Lak, Koh Samui)

– Wyspy (Koh Yao Yai, Koh Mook, Koh Lipe, Koh Samet)

– Ruiny (Ayutthaya, Sukhothai)

– Wspaniałe parki (Kanchanaburi, Pai, Khao Yai)

– Etniczne góry (Chiang Mai, Chiang Rai)

 

Szczepienia

W Tajlandii nie ma obowiązkowych szczepień, podobnie jednak jak w innych krajach Azji wschodniej zalecane jest szczepienie na Wirusowe zapalenie wątroby typu A i B. Można też zaszczepić się  na tężec, błonice, krztusiec (jedna szczepionka) oraz wściekliznę. Wizyta u lekarza medycyny podróży zawsze mile widziana.

 

Warto wiedzieć:

W świątyniach, kościołach i domach prywatnych zdejmujemy buty i czapki. Także w miejscach gdzie będą znaki lub Tajowie zwrócą uwagę.

W miejscach kultu religijnego lub na terenie rezydencji królewskich nosimy skromny strój zakrywający ramiona, dekolt i kolana. Nigdy nie negujemy rodziny królewskiej nawet w języku polskim.

Witając się z Tajami nie podajemy ręki, tylko składamy ręce jak do modlitwy i delikatnie kłaniamy się głową.

Posiadanie narkotyków jest karane, nawet z karą śmierci.

Wietnam to kraj ponad 90-ciu milionów uśmiechniętych ludzi, ze względu na specyficzny rozciągający się z południa na północ teren można w nim wyróżnić kilka stref klimatycznych. Wietnamczycy to ludzie pogodni i niezwykle pracowici, ich życie zawodowe przeplata się z tym prywatnym mimo to zawsze mają czas na wspólny posiłek, który spożywają z całą rodziną. Wietnam jest krajem szybko rozwijającym się ale też przywiązanym mocno do swoich tradycji. Tu Wschód spotyka się z Zachodem. Niewątpliwa perła regionu.

 

Szczepienia

W Wietnamie nie ma obowiązkowych szczepień, podobnie jednak jak w innych krajach Azji wschodniej zalecane jest szczepienie na Wirusowe zapalenie wątroby typu A i B. Można też zaszczepić się  na tężec, błonice, krztusiec (jedna szczepionka), wściekliznę, odrę, świnkę czy  dur brzuszny. Wizyta u lekarza medycyny podróży zawsze mile widziana.

 

Wizy

Wniosek o wizę można składać w ambasadzie Wietnamu w Warszawie przy ul. Resorowej 36 lub przez www o e-wizę. Koszt wizy zależy również od tego, na ile dni ją potrzebujemy (na minimum 1 miesiąc i na maksimum 1 rok) oraz od tego, czy zależy nam na wizie jednokrotnego czy wielokrotnego wjazdu. Opłaty za wizy uiszcza się zawsze w dolarach amerykańskich. Według danych z sierpnia 2018 roku, ceny wiz wahają się między 20 a 415 USD. Istnieje też możliwość wyrobienia wizy On Arrival.

Laos to jeden z biedniejszych krajów tego regionu, niemniej jednak ma bardzo wiele skarbów do zaoferowania. Laotańczycy sprawiają wrażenie, że dopiero uczą się „potrzeb” odwiedzających go turystów, koncentrują się często na szybkim zysku i niejednokrotnie trzeba ich odrobinę przypilnować, aby dana usługa została wykonana tak, jak sobie tego życzymy czy nawet zgodnie z jej opisem. Najczęściej wszystko odbywa się z uśmiechem i w raczej luźnej atmosferze. Na północy kraju mieszkańcy wydają się trochę bardziej szorstcy i twardsi, jak wiadomo góry i ciężka praca kształtują charakter.

 

Szczepienia

Do podróży do Laosu nie wymagane są obowiązkowe szczepienia, jednak dla bezpieczeństwa należy zaszczepić się na Wirusowe zapalenie wątroby typu A i B. Zalecane są także szczepienia na tężec, błonice, krztusiec (jedna szczepionka), wściekliznę oraz dur brzuszny. Przed wyjazdem udajemy się do lekarza medycyny podróży, który po sprawdzeniu kalendarza szczepień doradzi nam jakie szczepienia powinniśmy przyjąć aby zminimalizować ryzyko chorób. Na terenie całego Laosu oprócz stolicy Vientian istnieje ryzyko zachorowań na malarię, na tą chorobę nie ma szczepionki warto zatem zaopatrzyć się w leki prewencyjne, które również na naszą prośbę może przepisać lekarz.

 

Wizy

W Polsce nie ma ambasady Laosu, najbliższa taka placówka znajduje się w Berlinie i jako obywatele Unii Europejskiej tam możemy składać wnioski wizowe (koszt miesięcznej wizy turystycznej to 30 USD). Istnieją również różnorakie serwisy, które oferują pomoc w zdobyciu wizy jednak skorzystanie z tego rodzaju usługi znacznie zwiększa koszt wizy. Wizę można również wyrobić na przejściach granicznych z Tajlandią, Chinami oraz z Wietnamem (więcej informacji TUTAJ).

Wizę On Arrival można również wyrobić na lotnisku w Laosie jednak trzeba pamiętać, że wylatując  z Polski na bilecie łączonym gdzie Laos jest docelowym miejscem podróży obsługa Polskiego lotniska będzie wymagać Laotańskiej wizy w paszporcie. W takim przypadku aby uniknąć tego kłopotu bilet lotniczy do Laosu należy kupić oddzielnie ( z Polski nie odbywają się loty bezpośrednie do Laosu).

Te położone w północno-wschodniej Azji państwo przez lata kojarzone było przede wszystkim z jedną z najbardziej przerażających dyktatur świata, która kosztowała miliony istnień. Kambodża, bo o niej mowa, to kraj, zachwycający pięknem naturalnego krajobrazu, serdecznością mieszkańców fascynującą kulturą, egzotyczną kuchnią oraz wspaniałymi zabytkami architektury dawnego potężnego Imperium Khmerów.

 

Szczepienia
W Wietnamie nie ma obowiązkowych szczepień, podobnie jednak jak w innych krajach Azji wschodniej zalecane jest szczepienie na Wirusowe zapalenie wątroby typu A i B. Można też zaszczepić się na tężec, błonice, krztusiec (jedna szczepionka), czy dur brzuszny. Wizyta u lekarza medycyny podróży zawsze mile widziana.

 

Wizy
Wizy (do 30 dni) można uzyskać w przedstawicielstwach dyplomatycznych Kambodży (najbliższa Ambasada znajduje się w Berlinie) oraz podczas wjazdu lotniczymi/lądowymi przejściami granicznymi (potrzebne 2 fotografie paszportowe). Istnieje również możliwość ubiegania się o wizę za pośrednictwem Internetu (e-visa): http://www.evisa.gov.kh Koszt wizy wynosi 30 USD (przy wjeździe na przejściach lądowych obsługa autobusów zazwyczaj pobiera dodatkowe 5 USD service fee).

 

Czego nie robić
Nie dotykamy czyjejś głowy i nie wskazujemy stopą. Nie kupujemy oryginalnych części świątyń. Unikamy również samotnych eskapad na prowincji – istnieje niebezpieczeństwo min.
W świątyniach, kościołach i domach prywatnych zdejmujemy buty. W miejscach kultu religijnego nosimy skromny strój zakrywający ramiona, dekolt i kolana.

Singapur to państwo-miasto położone na kilkudziesięciu wyspach południowego krańca Półwyspu Malajskiego. Z jednej strony to miejsce pełne palm, drzew i kwitnących krzewów (skąd określenie „miasto w ogrodzie”), z drugiej najbardziej zurbanizowane miasto świata pełne najnowocześniejszych wieżowców. Jego nazwa to połączenie dwóch słów – miasto i lew. Stąd często mówi się na Singapur Miasto Lwa, a jego symbolem jest sławny Merlion – mityczna postać – pół lew, pół ryba. 

Warto zobaczyć:

– Merlion – symbol miasta,

– Marina Bay po zachodzie słońca.

– Marina Bay Sands.

– Gardens by the Bay – futurystyczne ogrody.

– Singapurskie Zoo – atrakcja dla dzieci.

– Akwarium w Singapurze – S.E.A. Aquarium.

– Wyspa Sentosa – centrum zabawy w Singapurze.

 

Wizy

Do 90 dni bez wizy. Wymagane jest, aby paszport przy wjeździe ważny był minimum 6 miesięcy oraz na terytorium Singapuru należy mieć bilet powrotny do kraju lub bilet na dalszą podróż. 

 

Szczepienia

W Singapurze nie ma obowiązkowych szczepień, podobnie jednak jak w innych krajach Azji wschodniej zalecane jest szczepienie na Wirusowe zapalenie wątroby typu A i B. Można też zaszczepić się  na tężec, błonice, krztusiec (jedna szczepionka), czy  dur brzuszny i wściekliznę. Wizyta u lekarza medycyny podróży zawsze mile widziana.

 

Zakazy w Singapurze:

  • zakaz żucia gumy
  • zakaz śmiecenia na ulicach,
  • zakaz palenia papierosów w miejscach publicznych
  • zakaz zrywania kwiatów (szczególnie w Gardens by the Bay)
  • zakaz plucia na chodnik
  • zakaz karmienia małp
  • zakaz niszczenia mienia publicznego (grozi za to kara chłosty)
  • zakaz życia w związku homoseksualnym (karane do 2 lat więzienia, kara finansowa, chłosta)
  • zakaz ekshibicjonizmu (nawet w czterech ścianach)
  • zakaz podłączania się do cudzej sieci Wi-Fi lub niezabezpieczonej (uchodzi za czyn hakerski)
  • zakaz posiadania i handlu narkotykami – za samo posiadanie grozi kara śmierci.

Kraj, który oddziałuje na wszystkie zmysły różnorodnością kuchni, bogactwem kolorów, smaków i dialektów. W Malezji przez cały rok jest gorąco i wilgotno. Temperatura rzadko spada poniżej 20°C, nawet nocą, a w ciągu dnia zazwyczaj przekracza 30°C. Deszcze padają o każdej porze roku.
Na Półwyspie Malajskim ilość opadów jest większa od września do marca.
Jedzenie to narodowe hobby Malezyjczyków, a doświadczenia kulinarne tworzą silne więzi społeczne. Kuchnia malezyjska stanowi połączenie wpływów malajskich, chińskich i hinduskich.
Malezja słynie ze szlaków rowerowych między innymi wzdłuż wschodniego wybrzeża Półwyspu Malajskiego, gdzie panuje stosunkowo niewielki ruch lub trudniejsze trasy w bardziej górzystych rejonach w głębi półwyspu lub na Borneo, a przede wszystkim NURKOWANIE! Ogromną atrakcją dla miłośników tego sportu stanowią wraki statków, wspaniałe rafy koralowe, niezwykłe gatunki ryb.
Stolicą Malezji jest Kuala Lumpur Po malajsku nazwa miasta oznacza „zbieg błotnistych rzek”. Nad brzegiem rzeki Klang niegdyś powstała chińska wioska górników z kopalni cyny, która rozrosła się
w największe miasto w kraju i jedno z ciekawszych na świecie.

Kuala Lumpur, podobnie jak największe stolice Azji, stanowi mieszankę nowoczesności i tradycji. Piękne XIX-wieczne, kolonialne budynki przy placu Merdeka stoją w cieniu jednych z najbardziej śmiałych projektów architektonicznych współczesnego świata. Warto wymienić choćby słynne Petronas Twin Towers, które kiedyś dzierżyły tytuł najwyższego budynku świata.

 

Szczepienia
Nie ma szczególnych zagrożeń sanitarno-epidemiologicznych, nie wymagane są szczepienia.

 

Wizy
W przypadku pobytu nie dłuższego niż 90 dni nie ma obowiązku posiadania wizy.

 

Co robić:

– zdejmować buty praktycznie wszędzie,
– odbić sobie po jedzeniu (jest widziane jako komplement)

 

Czego nie wolno robić
– wbijać pałeczek w jedzenie (sterczące z jedzenia pałeczki w kulturze buddyjskiej – odłam chiński – symbolizują nagrobek)
– wskazywać palcem wskazującym niczego ani nikogo (jest to bardzo obraźliwe). Można natomiast wskazywać całą dłonią lub kciukiem.
– rozdzielać pałeczek (np. trzymając je w osobnych dłoniach)
– dotykać, głaskać, klepać ludzi po głowie – wierzą oni, że głowa to najbardziej „święta” część ciała, dlatego nie należy jej dotykać z szacunku.
– przytulać się do mnichów,
– posiadać, używać narkotyki grozi za to KARA ŚMIERCI!!

Mjanma to przede wszystkim autentyczna Azja. Ludzie tutaj nadal pielęgnują swoje obyczaje, noszą na co dzień tradycyjne stroje a przede wszystkim są niezwykle przyjaźni, otwarci i pomocni. To średniej wielkości kraj, który położony jest w Azji Południowo-Wschodniej nad Zatoką Bengalską i Morzem Andamańskim, wzdłuż rzeki Irawadi. Łatwiej wyobrazić sobie jego położenie, jeśli usłyszymy że graniczy z Chinami, Tajlandią, Indiami, Laosem oraz Bangladeszem. Panujący w państwie klimat określa się jako monsunowy, a zatem wyróżniamy tam dwie główne pory roku, zależne od wiejących wiatrów – letniego oraz zimowego. Monsun letni niesie ze sobą deszcz – o czym warto wiedzieć, wyjeżdżając do tego kraju.

 

Kultura i turystyka 

Mjanma jest krajem, który posiada bardzo ciekawą historię, bardzo wiele miejsc wartych odwiedzenia i który czerpie spore zyski z turystyki. Zainteresowanie tym ciekawym zakątkiem stale rośnie. Tak naprawdę dla przeciętnego turysty otwarte od 2013 r. i dlatego właśnie z racji tajemniczości i egzotyki coraz więcej osób pragnie na własne oczy zobaczyć dawną Birmę. Ludzie tam są bardzo uprzejmi, krajobraz często rolniczy oraz leśny (połowę terenu kraju zajmują lasy), zaś kultura rzeczywiście niecodzienna – dominująca religia to buddyzm, pismo jest zupełnie inne niż w Europie, a podstawową grupę etniczną stanowią Birmańczycy (czyli inaczej Basmarowie), posługujący się językiem birmańskim. Stolica państwa (od listopada 2005 roku) to Naypyidaw. Tym, co szczególnie kusi jest również egzotyczna kuchnia – przede wszystkim ryż, będący podstawą diety i gospodarki, lecz również mięso, sosy rybne, makarony, a nawet insekty (których oczywiście turyści nie muszą próbować, jeśli nie chcą). A przede wszystkim będąc w Mjanmar nie wolno ominąć:

– Starożytne miasta (Bagan, Mandalay)

– Spektakularne Jeziora (Inle Lake)

– Etniczne klimaty (Keng Tung)

– Dziewicze Plaże (Ngpali Beach)

– Buddyjskie sanktuaria (Kyaiktiyo, Pindaya)

– Archipelagi (Mergui)

 

Wiza

Wyjeżdżając do Mjanmy należy posiadać wizę. Istnieje możliwość wyrobienia wizy w placówkach dyplomatycznych Mjanmy na całym świecie (koszt to 40 USD), jednak wygodniejszą opcją jest skorzystanie z e-wizy. Za wizę płacimy online, a podczas wlotu obieramy naklejkę do paszportu która uprawnia nas do pobytu na terenie Mjanmy 28 dni.
http://www.evisa.moip.gov.mm/ (Aplikowanie o wizę)
https://evisa.moip.gov.mm/NoticetoTourists.aspx (Informacje dla podróżujących)

 

Szczepienia

Zalecane szczepienia to: błonica, tężec, krztusiec (DTP); WZW A; WZW B; polio; dur brzuszny.

Polecamy również skonsultować się z lekarzem medycyny podróży w sprawie profilaktyki przeciwmalarycznej.

 

Warto wiedzieć:

– W świątyniach, kościołach i domach prywatnych zdejmujemy buty.
– W miejscach kultu religijnego nosimy skromny strój zakrywający ramiona, dekolt i kolana.
– W wielu świątyniach są miejsca niedostępne dla kobiet.
– Podczas rozmowy z mieszkańcami, lepiej nie schodzić na tematy polityczne i religijne – może to spowodować konflikt
– Mjanma jest jednym z trzech krajów obok Liberii i USA, który nie zaakceptował systemu metrycznego SI. Używa się tu więc peiktha (viss) równającego się 2 kg.
– Mjanma jest jedynym na świecie krajem, gdzie jeździ się samochodami z kierownicą po prawej stronie w ruchu prawostronnym.

 

Co zabrać ze sobą

– 3-4 fotografie do celów wizowych

– kserokopie swoich dokumentów

– preparaty przeciwko komarom

– długie spodnie, cienką bluzę z długim rękawem (jeśli planujemy podróż przez mniej dostępne tereny), wygodne buty (dostosowane do programu wyjazdu)

– co do samych ubrań, nie trzeba napychać plecaka pod korek, w samym Laosie bardzo łatwo zakupić T-shirty czy spodenki po bardzo niskiej cenie, bagaż będzie lżejszy a i po podróży pozostaną pamiątki w postaci takiej garderoby. UWAGA ! Dla osób noszących Europejskie rozmiary XL i wzwyż ten manewr może być trochę utrudniony, a o obuwiu powyżej nr 45 EU możemy zapomnieć 😊

– małą solidną latarkę ledową (braki w dopływie prądu to w niektórych krajach żadna nowość)

– żele antybakteryjne, zawsze przydatne w podróży po Azji

– książeczkę szczepień

– dolary (zawsze warto mieć przy sobie dolary w gotówce, przydają się one w nieoczekiwanych sytuacjach

– apteczkę podróżną i podstawowe leki (np. na przeziębienie – wszechobecność klimatyzacji może zaskoczyć!)

– saszetkę zapinaną w pasie („nerka”) lub saszetkę do zawieszenia na szyi – warto karty i gotówkę mieć blisko ciała

– dobre okulary przeciwsłoneczne (z filtrami)

 

Malaria to choroba pasożytnicza wywoływana przez 5 gatunków zarodźców (sierpowaty, ruchliwy, pasmowaty, owalny i małpi). Do zachorowania u człowieka dochodzi poprzez ukłucie przez zakażone komary i wprowadzenie do krwioobiegu trofozoitów i schizontów. Istnieje możliwość przeniesienia malarii z matki na płód. Zarodźce malarii to pierwotniaki pasożytujące w wątrobie oraz krwinkach czerwonych człowieka.

Spośród 219 milionów chorych w 2017 roku tylko 5% mieszkało w Azji Południowej oraz Południowo-Wschodniej (z czego 4% w Indiach), natomiast 92% w Afryce. Bardzo ważne jest, aby przed wyjazdem skontaktować się z lekarzem medycyny podróży, aby pomógł Ci ocenić ryzyko i dopasować profilaktykę do regionu, w który się wybierasz. Szczepionka na malarię nie istnieje, jednak pamiętanie o moskitierze w nocy, sprayach na komary, osłonięciu ciała na terenach z większą ilością komarów i inna profilaktyka zalecona przez lekarza pomoże Ci się uchronić przed nieprzyjemnymi konsekwencjami.