Mieszkańcy w różnych regionach Wietnamu mają swoje własne tradycje i zwyczaje. Od dawna hanojczycy byli uważani za wyrafinowanych i tradycyjnych, czasem może z trochę zbyt konserwatywnymi pojęciami. Te wszystkie charakterystyki objawiają się szczególnie w ich trybie życia, wzachowaniu, sposobie rozmowy…ale też w sposobie jedzenia i ubierania się.
Sposób zachowania się jest bardzo ważny do oceny dobrze wychowanego człowieka przez hanojczyków. Nasi przodkowie mieli takie powiedzenie, które do dzisiejszych czasów nadal jest uznane jako miara rozpoznania wyrafinowanego człowieka : „Iść lekkimi krokami, mówić cicho i uroczy uśmiech”. Można to zrozumieć jako : wyrafinowana i dobrze wychowana osoba to ta której buty i kroki nie robią hałasu, która mówi w umiarkowanym tonie wystarczjącym do usłyszenia i ma uroczy uśmiech. Te miary są szczególnie używane dla wietnamskich kobiet, które według kultury wietnamskiej muszą spełnić więcej wymagań i oczekiwań niż mężczyźni.
Każdy rejon ma swój własny akcent i sposób wymowyale od dawna hanojski akcent był uznany jako norma poprawnego wietnamskiego. Według pojęcia hanojczyków,prawdziwi hanojczycy objawiają się po poprawnym sposobie wymowy i akcentu.Szczególnie gdy rozmawia się ze starszymi osobami, koniecznie nie można zapomnieć słów wyrażających szacunek jak „vâng”, „dạ” albo „ạ”… hanojczycy szczególnie zwracają na to wielką uwagę, poprzez sposób rozmowy odrazu mogą ocenić czy rozmawiająca z nimi osoba jest dobrze wychowana czy nie.
Hanojczycy są też bardzo gościnni i goście są bardzo ważni, nawet jeśli gospodarz jest zajęty tonadal jest zobowiązany do przywitania ich i zaproszenia na herbatkę(w przypadku są to osoby bardzo bliskie dla rodziny, zaprosimy ich też na obiad rodzinny). Gozpodarz nie może zostawić gości samych w salonie bez żadnego członka lub reprezentanta rodziny ponieważ to będzie oznaczać brak szacunku dla gości. Podczas rozmowy z gośćmi, zwykle gospodarz będzie ubrany w dyskretne stroje ponieważ strój jest uważany jako wyraz szacunku dla osoby z którą rozmawiamy.
Z powodu charakterystyki trybu życia wietnamczyków, kolacja jest jedynym posiłkiem gdy cała rodzina będzie wspólnie jeść. Jednym z powodów jest to brak czasu, więc wietnamczycy generalnie jedzą śniadanie i lunch w knajpkach na ulicy. Kolacja jest czasem wspólnej rozmowy gdy cała rodzina spędza razem. Po godzinach pracy, kobiety śpieszą się wrócić do domu żeby przygotować kolację dla całej rodziny. Normalnie na kolację hanojczycy jedzą ryż, zupy Phở lub makaroniki je sie najwięcej na śniadanie i lunch. Kolacja w tradycyjnej hanojskiej rodzinie składa się z wielu dań, najmniej to muszą być 3 dania : mięso, warzywa i zupa, oczywiście nie może zabraknąć ryżu.Przed każdym posiłkiem, młodzi członkowie rodziny i dzieci zobowiązani są do zaproszenia starszych i rodziców do „jedzenia posiłku” (w kulturze Polskiej ten obyczaj jest trochę podobny do życzenia „smacznego” wszystkim przed jedzeniem). Jedna kobieta w rodzinie, może to być mama albo większa córka będzie siedzieć na początku stołu tuż blisko garnaka lub miski ryżu, jej obowiązkiem będzie nałożenie ryżu każdemu członkowi rodziny. Według zasad to starsze osoby, czyli dziadkowie zawsze mają pierszeństwo jeść pierwsi.Hanojczycy zawsze są wysoko oceniani zabardzo wyrafinowany smak i tradycyjny sposób gotowania dań, danie nie musi tylko mieć dobry smak a także ładnie być udekorowanym.
